Russula nigricans
Gibeliluna, RĂºsula ennegrecida, Russule noircissante, Blackening brittlegill
BALIORIK GABEA
Txapela: 5-15 cm-ko zabalera izan dezake. Globo itxurakoa hasieran, gero konbexua eta inbutu formakoa erdialdean. Zurixka hasieran baina gero marroi-okre edo arre-beltz kolorea hartzen du.
Laminak: Gaztetan zurixkak, gero horixkak eta azkenean beltzak. Oso bananduak, ia askeak eta laminatxo askorekin.
Oina: Sendoa, gogorra, laua eta betea. Zuri zikina hasieran eta arre-beltza gero.
Mamia: Zuria, baina berehala gorritzen da, gero gorri-beltz bilakatzen da eta, azkenik, beltza. Okelaren zapore suabea du, eta fruta usaina.
Noiz eta non aurkitu: Uztailetik azarora baso hostogalkorretan eta koniferetan. Oso ugaria da.
Jangarritasuna: Erdipurdikoa edo baliorik gabea. Ez jatea gomendatzen da, okela gogorra duelako.
Oharra: Russula densifolia eta Russula adustarekin nahas daiteke, baina hauen laminak estuagoak eta finagoak dira, eta mamia Russula nigricansena baino gutxiago gorritzen da.